суббота, 27 июня 2015 г.

Р.Рождественский Песня о далёкой родине

Ай, гуниг минь чи
Ахархан ч болов намайг орхиоч.
Тэртээд хөвөх хөнгөн үүл мэт
Тэнгэрийн хаяаг зүглэн
Тэрхэн зүгт л нисэн одооч.
Зүрхний хайртай нутаг минь,
Зүйдэлхэн ч болов үзэгдээч.
Зөнгөөрөө хайртай уул уснаа
Золгож нэг л тайвшрах сан.
Нутгийн минь тэртээ алсад
Намираа бороо шивэрнэ.
Эргийн хажуухан төгөлд
Интоорын мод жимсэлнэ.
Он цаг улирч
Ой той минь бүдгэрсэн ч,
Энгүй гүн сэтгэлийн минь мухарт
Эрх бага нас минь эргэнэ.
Аадар минь, чи миний
Ангаа цангааг тайлаач,
Аягүйхэн бодлыг умартуулж
Алсын алсад хөтлөөч.
Ашдын хүслээ шивнэх мэт
Ахиад л өөд ширтэх юм...

Р.Рождественский Песня о далёкой родине
Я прошу, хоть ненадолго,
Грусть моя, ты покинь меня.
Облаком, сизым облаком,
Ты полети к родному дому,
Отсюда к родному дому.
Берег мой, покажись вдали
Краешком, тонкой линией.
Берег мой, берег ласковый,
Ах, до тебя, родной, доплыть бы,
Доплыть бы хотя б когда-нибудь.
Где-то далеко, где-то далеко
Идут грибные дожди.
Прямо у реки, в маленьком саду
Созрели вишни, склонясь до земли.
Где-то далеко, в памяти моей,
Сейчас, как в детстве, тепло,
Хоть память укрыта
Такими большими снегами.
Ты гроза, напои меня, до пьяна, да не до смерти.
Вот опять, как в последний раз, я все гляжу куда-то в небо,
Как будто ищу ответа...

Комментариев нет:

Отправить комментарий

Альбрехт Дюрерийн "Гар"

Энэ зураг хэрхэн бүтсэн тухай сонирхуулья.  XV зуунд Нюрнбергийн ойролцоох нэгэн тосгонд арван найман хүүхэдтэй өнөр өтгөн айл амьдра...